Hetgeen wat ver weg was, is nu dichtbij. Het Corona-virus. Nu ook in Nederland, wat onvermijdelijk was gezien de landen om ons heen al kampten met het virus. Ons land kwam er niet onderuit, het leek slechts een kwestie van tijd. Een race tegen de klok om een eerste besmetting zo lang mogelijk uit te stellen. Onzichtbaar via de lucht. Nederlanders maken overuren op het internet uit onwetendheid en angst. Er heerst blinde paniek.

Men draagt een mondkapje en wast de handen met desinfecterende zeep - het is niet zinvol om deze maatregelen te nemen, maar toch is het overal uitverkocht. De hoax dat de betreffende zeep of het mondkapje zou worden aanbevolen door het RIVM, wordt genegeerd uit wanhoop. "We willen niet sterven door het Corona-virus", alhoewel er een overlevingskans van zo'n 98 procent zou zijn. Pure angst uit onwetendheid.

In het nieuws lees je niets anders meer dan artikelen over het Corona-virus. Niet zo heel gek: hoe slechter het nieuws, hoe meer het wordt gelezen. Ik ken het. Het is een actueel onderwerp, zo lijkt het. Gebracht op een manier alsof de Duitsers weer zijn geland op Nederlands grondgebied. Schrijven is een talent. Een vak. De onopvallende advertenties in de betreffende artikelen verraden het werkelijke doel waarom het stuk is gepubliceerd. De auteur wilt geld verdienen. Dat is een goed recht, een slager opent immers ook zijn deuren om vooral te verkopen.

De politiek stelt vragen aan de minister en wil debatteren, zo snel mogelijk. Het levert publiciteit op en wellicht ook nieuwe stemmers. Any publicity is good publicity. Free publicity? Nóg beter. Adverteren kost immers geld. Veel geld, wil je een breed publiek bereiken.

Op Twitter lees ik dat iemand in de wandelgangen heeft gehoord dat iemand uit Almere besmet zou zijn met het virus. In de wandelgangen. De roddel verspreidt zich haast even snel als het virus. Niet wetend dat een roddel zorgt voor nog meer angst en wanhoop. Zonde.

Onwetendheid. Paniek. Angst.

Men stelt vragen aan het RIVM over alles wat met het onderwerp te maken heeft, om maar enigszins de paniek uit de weg te gaan. Mensen van middelbare leeftijd die serieus de vraag stellen of zij nu hun handen moeten wassen met warm of koud water waarbij ik hoop dat diegenen niet in de horeca werken. Of zij nog wel naar de plaatselijke afhaalchinees kunnen en of het nog wel veilig is om de receptie van het ziekenhuis te bezoeken, terwijl er in datzelfde ziekenhuis iemand in quarantaine ligt. Ik snap de angst volledig, maar ergens is de actualiteit totaal opgeblazen. Zorg zelf voor je informatie, zodat je angst verdwijnt. 

Ik blijf er kalm onder. Voorkomen is beter dan genezen maar het virus ontlopen is niet te vermijden. Bezorgheid is bij mij het enige waar sprake van is. Nederland was al een eenheid, het is belangrijk om vooral alert te zijn en een beetje op je landgenoten te letten.