Eén jaar geleden had ik nooit durven dromen dat ik vandaag een medaille zou behalen bij de Almere City Run. Mede doordat ik destijds nog meer dan 45 kilo aan overgewicht met mij meedroeg.

Ik had vandaag twee redenen waardoor ik vandaag toch wel een spannend moment vond. Ten eerste, welke tijd zal ik neerzetten en ten tweede betekende dit het einde van mijn boek waar ik sinds augustus 2013 aan heb geschreven over mijn maagverkleining.

Eenmaal onderweg naar de Esplanade had ik bij mijzelf al bedacht dat ik een fout had gemaakt door een ietwat warme trui aan te trekken. Weliswaar heb ik tijdens de run geen last gehad van eventuele hitte. Van de 547 deelnemers kwam ik als 450e deelnemer met een eindtijd van 28 minuten en 40 seconden over de finish. Boven de verwachtingen van iedereen, zo was er namelijk rond de 32 minuten voorspelt gezien de eerdere trainingen.

Is het dan toch de winnaarsmentaliteit die vanmorgen plots ineens kwam opzetten?

Na het finishen kreeg ik een sportdrankje aangereikt welke ik dan ook snel begon te drinken. Al gauw voelde ik een raar gevoel in mijn lichaam, wat bleek te komen door oververhitting. Het plotselinge stoppen met rennen na het finishen, de trui en het direct opnemen van het sportdrankje wat na mijn maagverkleining nu eenmaal anders werkt, bleek niet goed samen te gaan. Doordat ik snel gekoeld werd middels water kon ik na een kleine 10 minuten weer voortbewegen en mijn overwinning vieren.

Het boek is geschreven, mijn pen kan terug in de lade. Om het verhaal te beginnen met een levensgevaarlijke gezondheid en te eindigen met een goede gezondheid inclusief medaille, een beter einde had ik mijzelf niet kunnen bedenken.

Video: Max behaalt medaille bij de Almere City Run