Volgens Wikipedia is Openbaar Vervoer (afgekort ov maar vaak ook geschreven als OV) personenvervoer dat openbaar toegankelijk is; dat wil zeggen dat iedereen die dat wil van de vervoerdienst gebruik kan maken.  Natuurlijk ben ik me bewust van het feit dat het voor het milieu beter is wanneer ik gebruik maak van het OV in plaats van mijn auto. Maar heel eerlijk gezegd behoor ik niet tot de categorie mensen die heel graag van deze vervoerdienst gebruik wil maken. Misschien dat dat komt omdat ik geen echt “meisjes-meisje” ben. Daar waar veel van mijn collega seksegenoten lyrisch worden van de nieuwste kleuren nagellak, trendy kleding of een nieuwe coupe of haarkleur, wordt ik heel blij van auto’s. Ooit was ik dan ook in het bezit van een leuke tweezitter van Engelse origine. Mijn bijna oldtimertje had aandrijving op de achterwieltjes, zodat je'm zo lekker de bochten door kon duwen en van dat “Bopbopbopbop” geluid van de terugslag bij het kiezen van een lagere versnelling, daarvan werd ik helemaal super vrolijk. Als het weer het maar enigszins toeliet liet ik de kap zakken. Nee, niet volautomatisch met een druk op de knop, maar met het handje, heel ouderwets,  alle drukkers losmaken en met liefde het door de tand des tijds enigszins aangetastte, harmonica achtige frame met doek voorzichtige op zijn kontje laten zakken (ik durf het haast niet te zeggen, maar ik heb zelfs even gehuild toen ik hem verkocht en over had gedragen aan zijn nieuwe eigenaar). Nadat ik jarenlang in allerlei spiksplinternieuwe “auto’s van de zaak” heb gereden (zo'n set wielen kreeg je er gewoon automatisch bij in mijn vakgebied) rij ik tegenwoordig ook weer klassiek. Van klein Engels ben ik overgestapt op Zweedse en GROOT. En notabene de liefde voor mijn grote Zweedse vriend joeg me recent tot tweemaal toe het OV in. Een lieve vriend van lang geleden die in “de auto's” zit bood aan mijn wielen eens aan een nader onderzoek te onderwerpen en waar nodig wat extra aandacht te geven. Daarvoor moest ik mijn Zweed wel een km of 60 verderop neerzetten. Geen punt natuurlijk, dus ik besloot het tot ik hem weer op kon halen met het OV te doen. Vriend zette mij af op het dichtstbijzijnde station en er leek geen vuiltje aan de lucht. Helaas klonk er al snel door de luidspreker dat mijn trein “wat” vertraging had. Die vertraging bleek uiteindelijk 20 minuten, waardoor ik op het volgende station mijn aansluiting mistte en nog eens een extra 25 minuten kon wachten tot ik verder kon reizen. Gisteren kreeg ik bericht dat mijn Zweed alle noodzakelijke aandacht had gehad en dat hij naar huis mocht. Dus met een prettig weerzien in gedachten maakte ik weer gebruik van het OV. Op station Almere Centrum werd mij pijnlijk duidelijk dat de verbinding met de rest van Nederland niet bepaald “riant” te noemen was. Tenzij ik een aantal keren wilde overstappen en behalve de trein ook een aantal bussen zou nemen, was de eerst mogelijke trein die ik kon nemen 25 minuten later. Dat werd dus wachten. Nadat ik met de juiste trein aangekomen was op het station waar ik moest overstappen zag ik tot mijn grote ongenoegen de mededeling staan dat mijn aansluiting helemaal niet zou rijden, maar dat de eerstvolgende trein die ik zou kunnen nemen 20 minuten later pas zou vertrekken. Ik hoef denk ik niet uit te leggen hoe ver-schrik-ke-lijk blij ik ben dat ik mijn youngtimer weer mee naar huis heb kunnen nemen. Want bij het advies: “ ga gewoon met het OV” denk ik tegenwoordig alleen nog maar: O JEEEEEEEEEEEE!!!

Ontvang urgent nieuws direct via ons WhatsApp kanaal!
Nieuw - ontvang urgent nieuws als vermissingen, belangrijke 112-meldingen of andere calamiteiten direct via ons WhatsApp kanaal! Klik hier om je direct aan te melden of hier voor meer informatie.

Max Joling

Over de auteur

Max Joling

30-jarige redacteur die objectieve artikelen schrijft maar ook eens een eigen schrijfsel publiceert met het doel te inspireren of aan te zetten tot nadenken. Die kun je hieronder lezen en tevens beluister je hieronder mijn single 'De Muur (Frikandel).

Eerder gepubliceerd

Meer artikelen uit columns