[Column] Geel en Snel
Overige

[Column] Geel en Snel

Gepubliceerd door Max Joling
Ruim een decennium geleden werd ik voor het eerst moeder van mijn eigen vlees en bloed. Een lang gekoesterde wens waarvan ik niet had verwacht dat die ooit in vervulling zou gaan ging daarmee in vervulling. Er was mij een aantal jaren eerder door een goed opgeleid iemand in een witte jas voorspeld dat de kans om moeder te worden tot mijn 30e levensjaar 10% zou zijn en daarna nihil. En gezien het ontbreken van een stabiele relatie met een partner waarmee ik het ouderschap aan zou durven, leken mijn kansen langzamerhand al bijna verkeken. Daarom stortte ik me met hart en ziel op mijn carrière, volgde ik opleidingen en trainingen om me verder te bekwamen in mijn vakgebied en klom ik in sneltreintempo de maatschappelijke ladder op. Ik stelde doelen en zorgde er ‘gewoon’ voor dat ik die haalde. Maar al die status en aanzien zou ik dolgraag verruilen voor het moederschap. En opeens was ik dus op de valreep toch nog zelf moeder geworden. Eerst van een dochter, exact een jaar later van een zoon. En vanaf het moment dat ze op mijn buik gelegd werden hield ik meer van ze dan wie of wat dan ook in de wereld en ik kan me niet voorstellen dat dat ooit zal veranderen. Vol goede moed en vooral op uit boekjes vergaarde kennis en gevoel startte ik in mijn nieuwe "functie". Bij twijfel vroeg ik advies aan familie of vrienden die meer ervaring in die functie hadden en verder deed ik mijn stinkende best deze functie zo goed mogelijk uit te voeren. Maar op de een of andere manier bleek het allemaal bij mijn kinderen net even anders te werken. Uiteindelijk blijkt dat het moederschap weliswaar de meest bevredigende, maar ook de aller zwaarste functie in mijn leven is en dat het me vaak bovengemiddeld veel inspanning kost de gewenste resultaten te behalen, als die al behaald worden… De gebruiksaanwijzing van mijn kinderen is behoorlijk uitgebreid en, opgesteld in een taal die ik niet altijd goed, vaak zelfs maar ten dele begrijp. Mijn beide kinderen hebben namelijk een autisme spectrum stoornis (ASS). Je ziet helemaal niets aan ze. Het zijn doodgewone (mooie) kinderen om te zien en zij zouden niet meer van elkaar kunnen verschillen. Mijn dochter volgt regulier onderwijs en behaald uitstekende resultaten, voor mijn zoon vecht ik al ruim een half jaar voor een onderwijsplek. Mijn dochter is heel introvert, mijn zoon uitermate extravert. Net als andere broers en zussen verschillen zij enorm, uit hun autisme zich totaal anders ondanks dat zij beiden dezelfde diagnose hebben. Misschien wel juist omdat geen 1 persoon met autisme gelijk is, wordt autisme door derden nog wel eens afgedaan als 'onzin', een 'modegril', 'gewoon een kwestie van opvoeden', 'moeten zo nodig een labeltje, ik zie en merk er niets van' enzovoort. Het onbegrip is, naast de dagelijkse problemen waar mensen met autisme en hun familieleden mee geconfronteerd worden, uitermate vervelend. Om autisme nu eens op een andere manier te benaderen rijd ik aanstaande zondag mee met de tour van Geel en Snel. We gaan een vrolijk lint vormen van gele auto’s in het landschap tussen Doetinchem en Deventer om op een positieve manier aandacht te vragen voor autisme. We eindigen op de Brink en zullen vervolgens genieten van een theatervoorstelling over autisme en uitgevoerd door mensen met autisme. Heb je niets te doen aanstaande zondag, kom dat ook naar Deventer, maak kennis met de deelnemers en maak gebruik van de mogelijkheid om gratis naar de voorstelling van Kazou te gaan. En, dat zou leuk zijn; trek dan iets Geels en Snels aan.

Ontvang urgent nieuws direct via ons WhatsApp kanaal!
Nieuw - ontvang urgent nieuws als vermissingen, belangrijke 112-meldingen of andere calamiteiten direct via ons WhatsApp kanaal! Klik hier om je direct aan te melden of hier voor meer informatie.

Max Joling

Over de auteur

Max Joling

31-jarige redacteur die objectieve artikelen schrijft maar ook eens een eigen schrijfsel publiceert met het doel te inspireren of aan te zetten tot nadenken. Die kun je hieronder lezen.

Eerder gepubliceerd

Ferry Doedens en wethouder Mark Pol trappen Sportweek af

Meer artikelen uit columns